İş Zekâsı, terimi 1958 yılında ilk olarak Hans Peter denilen bilim adamı tarafından ilk olarak kullanılmış bir kelimedir. Hans zekâyı, istenilen ve beklenen hedeflere doğru yürütmek için farklı aksiyon kitapçığı gibi bir yöntem şekliyle bir bütün içinde sunulan gerçeklere ait kavramların birbirleriyle olan ilişkisini kavrama ve öğrenme dayalı bir yetenek olarak açıklamıştır. Zekâ, zihnin içerisinde yerleşmeye dayalı öğrenme ve öğrenilenden faydalanma, yeni olaylara uyabilme, yeni çözüm yolları ile sonuçlar bulabilme yeteneği olarak kabul edilmektedir. İş zekâsı, iş için farklı amaçları ham olan bir veriyi anlamlı ve daha kullanışlı bir bilgiye dönüştürmeye çalışan teorik bilgiler, metodolojiler, içerisinde bulunan süreçlerin, eğitimli mimarilerin ve gelişmiş olan teknolojilerin bir topluluğu olarak kabul edilmektedir. Farklı olarak başka bir şekilde açıklandığında ise bu iş zekâsı bulunan veri bütünleştirme, veri içerisinde oluşan ve okumak üzere olan kaliteyi, verinin büyük bir kapsam içerisindeki geniş çaplı ambarı, en yüksek düzeyde olan veri yönetimi, metin diyaloğu, içerik malzeme analizi ve en önemli olarak bilgi yönetim içerisindeki bölümde toplanmış bir şekilde olan diğer çoğu farklı topluluğu da kapsamış halde olması durumudur. Bu yüzden iş zekâsı genellikle birbirine bağlı mimari yapının bağlanmasına en çok yardımcı olan zekâ içerisinde yer almaktadır. İş zekâsını arttırmaya dayalı birçok farklı uygulamalar yapılmaktadır. Genellikle bu yöntemlerden sonra oldukça iyi sonuçlar alınmıştır.